De Zorb Bal bestaat uit een grote buitenbal en een kleinere binnenbal die met 1000 nylon kabels aan elkaar zijn verbonden en fungeren als schokbrekers. De buitenbal heeft een diameter van ca. drie meter, terwijl de binnenbal iets minder dan twee meter meet. Beide ballen zijn gemaakt van doorzichtig PVC en het opblazen van een Zorb Bal duurt ca. 15 minuten. In tegenstelling tot de originele Zorbs bevatten moderne Zorbs geen handgrepen. De "zorbonaut" kan volledig vrij bewegen binnenin de Zorb. Om brandwonden door het schuren langs de wand te voorkomen, wordt er een paar liter water in de Zorb gegooid.
"Zorbing" is een activiteit waarbij een persoon in een kunststof bal, genaamd Zorb, van een helling rolt.
Zorbing is in 2000 bedacht door de Nieuw-Zeelanders Dwane van der Sluis en Andrew Akers als alternatief voor andere vrijetijdsbestedingen zoals bijvoorbeeld bungeejumpen. In de beginjaren werd de zorbonaut vastgegespt in de Zorb, maar na veelvuldig experimenteren bleek de mogelijkheid om vrij te kunnen bewegen in de Zorb een groter pret-effect te hebben. Sinds de opening van de eerste commerciële zorbingbaan vlak buiten Rotorua in Nieuw-Zeeland, is zorbing snel populair geworden in andere delen van de wereld.
Om de Zorb te betreden zit er een gat met een doorsnede van zo'n 70 cm dat met een ritssluiting wordt afgesloten. Bij het instappen wordt de Zorb gekanteld zodat de opening zich aan de zijkant bevindt. Na een paar stappen (zoals een hamster in een hamsterkooi) rolt de Zorb van het platform en de zwaartekracht doet de rest. Na de afdaling wordt de rits weer geopend en de Zorb gedraaid zodat de zorbonaut vanzelf uit deze megabal rolt.
De lengte van een zorbingbaan bedraagt gemiddeld zo'n 200 meter met een helling van ongeveer 30°. Naast rechte afdalingen bestaan er ook zig-zag afdalingen. De maximaal haalbare snelheid ligt rond de 50 á 60 km per uur.
Een commerciële zorbingbaan